Trasa żółta - Punkt 1.
Tablica z planem miasta i przebiegiem ścieżek oraz krótkim opisem ważniejszych przystanków
Widoczny nieopodal drugi budynek Urzędu Miasta przy ul. Mickiewicza 7 to dawna Dyrekcja KiZPS „Siarkopol”. Działające od 1954 roku Kopalnie i Zakłady Przetwórcze Siarki „Siarkopol” w Tarnobrzegu, były jedną z największych firm na świecie produkujących i przetwarzających siarkę. W budynku przy ul. Mickiewicza 7, od 15 września 1955 roku mieściła się Dyrekcja Kopalni Siarki, hotel robotniczy i stołówka zakładowa, a na zapleczu garaże i baza transportowa. W styczniu 1960 roku w budynku otwarto klub świetlicowy. W latach 60-tych miały tu także sale lekcyjne: Przyzakładowa Szkoła Zawodowa i Technikum Mechaniczno-Elektryczne. 1 sierpnia 1962 roku KiZPS przeniosły swoją siedzibę do Machowa. Od roku 1975 do 1989 budynek zajmował Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po likwidacji PZPR i remoncie budynku mieszczą się tu Wydziały Urzędu Miasta Tarnobrzega. W 2001 roku KiZPS „Siarkopol” zakończył wydobycie siarki rodzimej i rozpoczęły się procesy restrukturyzacji przedsiębiorstwa. Kopalnia Siarki „Machów” S.A. została postawiona w stan likwidacji i w ramach swojej działalności prowadziła likwidację wyrobiska „Machów” oraz kontynuuje rekultywację i odwodnienie zlikwidowanej Kopalni Siarki „Piaseczno” i Kopalni Siarki „Jeziórko”. Z dniem 23 lipca 2012 roku podpisano umowę o nieodpłatnym przeniesieniu akcji Kopalni Siarki „Machów” S.A. w likwidacji na rzecz Gminy Tarnobrzeg, a w dniu 17 października 2013 roku przekazano wyrobisko (wykop górniczy) na rzecz Gminy Tarnobrzeg. Gmina Tarnobrzeg stała się właścicielem Spółki, działającej w obrębie Jeziora Tarnobrzeskiego i podejmuje działania w zakresie zagospodarowania terenów pokopalnianych.
W pobliżu znajduje się również fontanna miejska, otoczona skrawkami zieleni, wśród której możemy dojrzeć popiersia bohaterów walk o wolność. Stanisława hr Tarnowskiego, który poległ w powstaniu styczniowym w bitwie pod Komorowem oraz majora Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, Cichociemnego, dowódcy oddziałów partyzanckich AK i WIN w czasie II Wojny Światowej.
Stojąc przodem do tablicy ruszamy w prawą stronę w kierunku północno-wschodnim ku widocznym niedaleko podcieniom. Po ok 50 m po prawej stronie mijamy ławeczkę Jana Słomki – wójta Dzikowa, chłopskiego działacza społecznego i gospodarczego, autora „Pamiętników włościanina” i dochodzimy do znajdującej się obok, ławeczki profesora Stanisława Pawłowskiego.
 Trasa "żółta" |
 |
2. Ławeczka  |